محرک‌های دارویی و کنترل آنها برای بهبود مدیریت آسم:
آسم یک بیماری مزمن ریوی است که با انسداد راه‌های هوایی، التهاب و پاسخ بیش از حد به محرک‌ها مشخص می‌شود. شناسایی و اجتناب از این محرک‌ها برای مدیریت آسم ضروری است.
محرک‌های شایع آسم شامل عفونت‌های دستگاه تنفسی، آلرژن‌های هوا (در بیماران مبتلا به آسم آلرژیک)، مواد محرک تنفسی مانند دود سیگار، دمای بسیار سرد یا گرم، رطوبت بالا و فعالیت بدنی هستند. برخی داروها نیز می‌توانند باعث تشدید آسم شوند. از جمله مهم‌ترین این داروها می‌توان به داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و بتابلاکرها اشاره کرد.
آسپرین و NSAIDs:
حدود 20 درصد از بزرگسالان مبتلا به آسم به آسپرین یا گروهی از مسکن‌ها به نام داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) حساسیت دارند. محصولات NSAID شامل آسپرین، ایبوپروفن، و ناپروکسن هستند. این داروها اغلب برای درمان درد و کاهش تب استفاده می‌شوند.
افراد با سن بالاتر و آسم شدیدتر ممکن است به این داروها حساسیت بیشتری داشته باشند. همچنین حدود 30 تا 40 درصد افرادی که هم آسم و هم پولیپ بینی دارند، حساسیت به آسپرین/NSAID را نیز دارند.
حساسیت به این داروها در افراد مبتلا به آسم می‌تواند باعث علائم آلرژی مانند سرفه و خس خس سینه شود. برخی از افراد نیز ممکن است دچار کهیر و تورم صورت شوند. علت و معلول همیشه مشخص نیست زیرا واکنش آلرژیک به یک NSAID ممکن است حدود 2 ساعت بعد رخ دهد. اگر واکنشی به این داروها ایجاد شد، باید فوراً به مراکز درمانی مراجعه کرد و پس از آن، نباید بدون اجازه پزشک از آسپرین یا هر NSAID دیگری استفاده کرد. دقت شود که اگر به یکی از این داروها (آسپرین، ایبوپروفن، سلکوکسیب، ناپروکسن و غیره) واکنش حساسیتی داشته‌اید، احتمالاً با سایر داروها واکنشی مشابه نشان خواهید داد.
معمولاً در بیمارانی که این داروها هرگز باعث تحریک آسم نشده‌اند، احتمال استفاده از داروها معمولاً مشکل‌ساز نیست ولی با توجه به اینکه این واکنش در هر زمانی ممکن است رخ دهد، رعایت احتیاط همیشه لازم است.
داروهای ضد درد و سایر تسکین دهنده‌های جایگزین:
استامینوفن:
استامینوفن جایگزین ایمن‌تری برای افراد مبتلا به آسمی با سابقه حساسیت به آسپرین است. افراد حساس به آسپرین بهتر است بروشور تمام داروهای بدون نسخه‌ای که برای درمان درد، سرماخوردگی و آنفولانزا و تب استفاده می‌شوند را مطالعه کنند و همچنین بایستی به پزشک خود اطلاع دهند تا داروهای مناسب‌تری تجویز شوند.
کمپرس کیسه‌های یخ:
برای آسیب‌های حاد مانند رگ به رگ شدن مچ پا یا درد
ضلات، می‌توانند تورم را کاهش داده و درد را کاهش دهند.
کمپرس گرما:
با حوله داغ یا پد گرم‌کننده می‌تواند برای درمان آسیب‌های ناشی از استفاده بیش از حد مزمن مفید باشد. (با این حال، در آسیب‌های اخیر نباید از گرما استفاده کنید.)
فعالیت بدنی:
تحرک بدنی می‌تواند به کاهش برخی از انواع ناراحتی‌ها مانند درد آرتریت کمک کند.
تکنیک‌های تسکین دهنده اعصاب:
تکنیک‌هایی مانند یوگا، مدیتیشن و بیوفیدبک نیز ممکن است کمک کنند، به‌ویژه برای دردهایی که در اثر استرس بدتر می‌شوند، مانند سردردهای تنشی.
تکنیک‌های دیگری مانند طب سوزنی و ماساژ نیز برای برخی افراد مفید است.
مهارکننده‌های گیرنده بتا (بتابلاکرها):
بتابلاکرها داروهایی هستند که برای درمان بیماری‌های متعددی از جمله بیماری‌های قلبی عروقی، فشار خون بالا، سردرد میگرنی و به شکل قطره چشم برای گلوکوم استفاده می‌شوند. بتابلاکرهای غیرانتخابی (همانند پروپرانولول) ممکن است سبب محدودیت جریان هوا و کاهش اثر داروهای ضد آسم شوند. هرچند بتابلاکرهای انتخابی نسبتاً ایمن‌تر هستند ولی این داروها نیز در بیماران دچار آسم شدید ممکن است سبب بروز ایجاد مشکلاتی شوند.
به همین دلیل، استفاده از این داروها در بیماران مبتلا به آسم حتماً باید با اطلاع پزشک باشد تا پزشک بر حسب شرایط هر بیمار، نیاز به این داروها تعیین کند. مهم است که به پزشک خود اطلاع دهید که مبتلا به آسم هستید. این شامل چشم‌پزشک شما نیز می‌شود.
نکته:
مهارکننده‌ها آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACEi) مثل کاپتوپریل انواع دیگری از داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری قلبی و فشار خون بالا هستند. این داروها ممکن است در حدود 10 درصد از بیمارانی که از آنها استفاده می‌کنند باعث سرفه می‌شوند. این سرفه لزوماً آسم نیست اما می‌تواند با آسم اشتباه گرفته شود. در برخی موارد نادر، این داروها ممکن است باعث کاهش کنترل آسم شوند. بنابراین اگر برای شما یک مهارکننده ACE تجویز شد و دچار سرفه شدید، با پزشک خود صحبت کنید.
لیست داروهای مصرفی در بیماران مبتلا به آسم، باید به دقت بررسی شود تا از مصرف داروهایی که ممکن است باعث تشدید علائم آسم شوند، اجتناب شود. همچنین، آگاهی از محرک‌های آسم می‌تواند به بیماران در مدیریت آسم کمک کند.
