اخیراً یک مطالعه علمی معتبر به بررسی دقیق و کاربردی تأثیر طول لوله رابط اکسیژن بر میزان و کیفیت جریان اکسیژن تحویلی به بیماران در محیط‌های خانگی پرداخته است. اهمیت این موضوع از آنجا ناشی می‌شود که بسیاری از بیماران تنفسی برای راحتی بیشتر و افزایش محدوده تحرک خود در منزل، سیستم‌های اکسیژن ثابت خود را در یک نقطه مشخص قرار می‌دهند و با استفاده از لوله رابط اکسیژن‌های بلندتر، در بخش‌های مختلف خانه به فعالیت می‌پردازند. با این حال، افزایش طول لوله رابط اکسیژن می‌تواند باعث افت فشار و کاهش میزان اکسیژن تحویلی به بیمار شود که این موضوع مستقیماً بر اثربخشی درمان و کیفیت زندگی بیمار تأثیرگذار است.
در این مطالعه، سه نوع رایج سیستم اکسیژن خانگی شامل کپسول‌های اکسیژن، اکسیژن‌سازهای خانگی و سیستم‌های اکسیژن مایع به صورت مجزا مورد آزمایش قرار گرفتند تا مشخص شود چگونه طول‌های مختلف لوله رابط اکسیژن، بر نرخ جریان اکسیژن خروجی تأثیر می‌گذارند. نتایج به دست آمده نه تنها نشان‌دهنده تفاوت قابل توجه عملکرد این سیستم‌ها در مواجهه با افزایش طول لوله رابط اکسیژن بود، بلکه راهنمایی‌های علمی مهمی درباره حداکثر طول لوله رابط اکسیژن قابل استفاده بدون افت قابل توجه جریان ارائه کرد.
با توجه به اینکه لوله رابط اکسیژن مهم‌ترین مسیر انتقال اکسیژن از منبع به بیمار محسوب می‌شود، درک دقیق تأثیر طول آن بر فشار و جریان اکسیژن، برای پزشکان، بیماران و سازندگان تجهیزات اکسیژن خانگی اهمیت حیاتی دارد. این مطالعه توانست با ارائه داده‌های دقیق، گام بزرگی در جهت بهبود راهکارهای استفاده از لوله رابط اکسیژن در شرایط واقعی و افزایش کیفیت زندگی بیماران بردارد.
زمینه و ضرورت مطالعه درباره طول لوله رابط اکسیژن
سابقه علمی توصیه می‌کند که طول استاندارد لوله رابط اکسیژن تا حدود ۵۰ فوت (۱۵.۲۴ متر) باشد، چرا که طول بیشتر می‌تواند باعث کاهش جریان اکسیژن شود. با این حال، بسیاری از بیماران ترجیح می‌دهند سیستم ثابت اکسیژن خود را در یک نقطه از خانه نصب کرده و با استفاده از لوله‌های بلندتر، در قسمت‌های مختلف خانه به فعالیت بپردازند. این موضوع ضرورت بررسی علمی دقیق‌تر را برای تعیین حداکثر طول لوله رابط بدون کاهش قابل توجه جریان اکسیژن ایجاد کرده است.
در این مطالعه، لوله‌های پلاستیکی به صورت مرحله‌ای و با افزایش هر ۲۵ فوت (۷.۶۲ متر) به طول کل ۲۰۰ فوت (۶۰.۹۶ متر) به سه سیستم مختلف اکسیژن متصل شدند: کپسول اکسیژن با رگولاتور، اکسیژن‌ساز خانگی و سیستم اکسیژن مایع. جریان‌های اکسیژن از ۱ تا ۵ لیتر در دقیقه تنظیم و پس از هر بخش اضافی لوله، میزان جریان خروجی با دستگاه Timemeter 200 اندازه‌گیری شد تا تأثیر طول لوله روی کیفیت اکسیژن‌رسانی مشخص شود.
نتایج کلیدی آزمایش طول لوله رابط اکسیژن
کپسول اکسیژن: با افزایش طول لوله و میزان جریان، میزان اکسیژن تحویلی به شدت کاهش یافت. کاهش جریان به صورت قابل توجهی در طول‌های بیش از ۱۰۰ فوت (۳۰.۴۸ متر) برای جریان ۲ لیتر در دقیقه مشاهده شد که می‌تواند تاثیر منفی بر درمان بیماران داشته باشد.
اکسیژن‌ساز خانگی: در جریان‌های پایین‌تر (۱ و ۲ لیتر در دقیقه) کاهش جریان کم و قابل اغماض بود، اما در جریان‌های بالاتر (۳ تا ۵ لیتر در دقیقه) با افزایش طول لوله، کاهش جریان بیشتری رخ داد.
سیستم اکسیژن مایع: تنها در طول‌های بیش از ۱۲۵ فوت (۳۸.۱۰ متر) و در جریان‌های ۴ و ۵ لیتر در دقیقه کاهش جریان اندکی دیده شد. در جریان ۲ لیتر در دقیقه و طول ۲۰۰ فوت، کاهش جریان کمتر از ۴ درصد بود که نشان از کارایی بالای این سیستم دارد.
این مطالعه نشان می‌دهد که می‌توان از لوله‌های رابط با طول تا ۲۰۰ فوت (۶۰.۹۶ متر) برای سیستم‌های اکسیژن مایع استفاده کرد بدون اینکه کاهش جریان قابل توجهی ایجاد شود. همچنین برای اکسیژن‌سازهای خانگی مانند مدل Invacare 5، استفاده از لوله تا طول ۲۰۰ فوت با جریان تا ۳ لیتر در دقیقه یا تا ۱۰۰ فوت (۳۰.۴۸ متر) با جریان ۴-۵ لیتر در دقیقه قابل قبول است، البته باید این موضوع توسط تولیدکننده تایید شود. از سوی دیگر، سیستم‌های کپسولی بیشترین کاهش جریان را تجربه می‌کنند و جریان‌های ۱ تا ۲ لیتر در دقیقه می‌توانند تا ۱۰۰ فوت طول لوله را به خوبی تحمل کنند.
این نتایج می‌تواند به بیماران و مراقبان کمک کند تا استفاده بهینه‌تری از تجهیزات اکسیژن خانگی داشته باشند، محدودیت‌های تحرک در خانه کاهش یابد و کیفیت درمان بهبود پیدا کند.
منبع خبر: nih.gov